Τι έχεις στο σάκο
που είναι ανέμελα ριγμένος στους ώμους σου;
Ξεφτισμένα όνειρα ανθρώπων
που δεν πρόλαβαν να τα ζήσουν
γιατί ξεστράτισαν
και παγιδεύτηκαν στους λαβύρινθους τους.
Γυρνάν ολημερίς στ’ αδιέξοδα,
το βράδυ φωλιάζουν στις φωλιές τους.
Ταξιδεύτρα
και που πας εσύ τα όνειρα
έτσι ξυπόλητη και βιαστική;
Τα πάω στο τρίστρατο των Αετών
να τα σκορπίσω πέρα στα κορφοβούνια
κι ένας αητός, χρυσαετός
να τα υψώσει ως ψηλά στ’ αστέρια.
Να γίνουν ασημιά βροχή
να πέσουνε ξανά στη Γη,
μήπως και βρουν γόνιμη γωνιά
για να καρπίσουνε ξανά.
Ταξιδεύτρα,
γιατί φοράς κουρελιασμένα ρούχα;
Γιατί έντυσα τη Ψυχή
με τη λαμπρή της φορεσιά,
αυτή που ο χρόνος ποτέ δεν τη ξεφτά!
Δεν νοιάστηκα για όλα όσα περνάνε
και σβήνουν τη στερνή Αυγή
χωρίς τα σημάδια τους ν’ αφήνουν
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
Βροχή Περείδων 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου