Ήταν τότε που ξέσπασε η καταιγίδα
κι έτρεξαν τα όνειρα μουσκεμένα να κρυφτούν
κυνηγημένα από τους κεραυνούς
π’ ανάψανε φωτιές στους ουρανούς.
Θολά τα μάτια πλημμυρισμένα δάκρια
και βροχής σταγόνες,
αναζητούσαν διαφυγή από τ’ αδιέξοδα
που χάραξε ο γήινος τους χρόνος.
Αναλαμπές φωτιάς στην άκρη του ορίζοντα,
κοφτές ανάσες κρεμασμένες στα τραβηγμένα χείλη.
Ξέφρενοι χτύποι καρδιάς
να δίνουν το ρυθμό στα πόδια
που τρέχουν να προλάβουν
να ξεφύγουν απ’ το χαμό!
Κι εσύ μια αγκαλιά ζεστή
γεμάτη αγάπη και στοργή
καταμεσής στους ανέμους που λυσσομανούσαν
με κάλεσες να βρω καταφυγή!
Όρμησα κυνηγημένη απ’ τη βροχή
και κλείστηκα στην αγκαλιά σου.
Ένιωσα να γαληνεύει η ψυχή
π’ αναζητούσε εδώ και χρόνια διαφυγή
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
Βροχή Περσείδων 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου