Μελαγχολία... Κτενά Ρούλα.

Άνοιξε τα παντζούρια και ο ήλιος όρμησε στον χώρο κάνοντάς

την να κλείσει τα μάτια. Δεν την πρόλαβε σήμερα την ανατολή,

η κακή της διάθεση την κράτησε περισσότερο στο κρεβάτι.

Έφτιαξε καφέ και βγήκε στο μπαλκόνι..

Άσπρα κρινάκια

ξεπρόβαλαν στη γλάστρα,

Λείριον γένος.

Στάθηκε για λίγο όρθια ακουμπώντας στα κάγκελα.

Η Άνοιξη είχε φέρει άνθη και χρώματα σε όλα

τα μπαλκόνια της γειτονιάς, αγνοώντας τις συνθήκες που

κρατούν την ίδια ,όπως και πολλούς άλλους στο σπίτι..

Τα χελιδόνια

πιλότοι που εκτελούν,

χαμηλές πτήσεις.

Αναπολεί τις βόλτες της στην εξοχή,τις συναντήσεις με

αγαπημένα πρόσωπα,τα γέλια,τις αγκαλιές.

Λαχταρά την ελευθερία της όσο ποτέ.

Το καναρίνι τραγουδά στο κλουβί του,και χωρίς να το

σκεφτεί, ανοίγει την πόρτα

και το κοιτά που φεύγει μακρυά..

Μια παπαρούνα

προσφέρει στη μέλισσα,

άλικο φιλί.

Κτενά Ρούλα!