Σιντρίμμια... Νόρα Ξένου.

Άγνωστη γεύση παίρνω από το φιλί του,

τα χείλη σφιχτά σαν να θέλουν

να κρύψουν μυστικά.

Χέρια συγκρατημένα

στο άγγιγμα του κορμιού μου

που άλλοτε φλόγες έβγαιναν

από το πέρασμα τους.

Μια φευγαλέα παγωμένη ματιά

σαν αστραπή

έκανε θρύψαλα

όλες μου τις αναμνήσεις

αιμορραγώντας την καρδιά μου.

Τι στίχους τώρα να γράψω

που άλλοτε εκθίαζα

τον έρωτα στο πρόσωπο του;

Ως ακάλεστη και ανεπιθύμητη

επισκέπτης μου χτύπησε

την πόρτα η μοναξιά.

Επιβλητικά προσπαθεί

να κατοικήσει μέσα μου,

όμως εγώ θα κολλήσω και πάλι

τα κομμάτια των αναμνήσεων.

Αυτή η αγάπη αξίζει να αναβιώνεται

ακόμα και μέσα από τα συντρίμμια της.

Νόρα Ξένου