Μια αυγουστιάτικη νύχτα μου είπες:
ονειρεύτηκα κόκκινα πουλιά, που άξαφνα
σκέπασαν έναν ακάνθινο ουρανό με κρότους.
Το κουβεντιάσαμε νυσταγμένοι,
με ευκολία
μόνο τα σπουργίτια μπορούσες
ν' αναγνωρίσεις.
Υποσχέθηκα όταν ξυπνήσεις να πάμε
για παρατήρηση στη Βιστωνίδα.
Από τότε κοιμάμαι μ' εκείνα τ' αγκάθια
καρφωμένα στον φάρυγγα,
ουρλιάζω στα φλαμίνγκο σου
ν' αποδημήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου