Σε Κουβαλώ... Αννα Ζανιδακη.

Τα πάντα λογοδοτούν και στιγματίζουν το είναι σου , τα δικά σου πατήματα και αποτυπώματα πάνω στο κορμί μου , είπε η πένα της και την άφησε έκθαμβη.

Μη φοβάσαι θα μαι πάντα δίπλα σου και θα σου κρατώ παρέα τις μοναχικές σου ώρες και εκείνης της αναμονής ..της έπνευσης , να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την αποτύπωσης της σκέψης και της έκφρασής σου .

Στάσου ήσυχη και κλέψε τις λέξεις ,εκείνες τις φράσεις ,που θες να ανακοινώσεις μα φοβάσαι ,εκείνους τους διαλόγους που θες να αποτελέσουν τα δικά σου βήματα υπεροχής και ένδειξης αδυναμίας σου . Εσύ , μαζί μου ,διπλα μου ,ένα με μένα ,το κορμί σου ,βουτυγμένο στη μελάνη μου ,να αποδέχεται και να απορροφά τα πάντα, τα σημεία στίξης , απόσταξης σε εκεινα τα υγρά εδάφια της ψυχής μου . Σε κουβαλώ μέσα ,παντού , τριγύρω μου , αφουγκραζόμενη ,τα δικά σου μελανά σημεία ,παλεύοντας να τα υποτάξω σε ψεγάδια Παρά να προβάλλονται ως υπέρτατες δυνάμεις εκχύλισης του γεγονότος της υπαρξιακής τους δύναμης ,παρά το να ατονίσουμε και να υποθάλψουμε τις διαμαρτυριες εκείνες που θα καθιστούν τα μέλη της οργανωμένης σύσκεψης των θέλω και των πρέπει μας .