Αχ καρδιά μου είπα.
Πάμε να ράψουμε ξανά τα επιδιορθωμένα λάθη των άλλων.
Η ζωή σου ήταν γεμάτη μπαλώματα και κιτρινισμένα απο το
χρόνο που σου θύμιζαν τα νεκρά κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου
Μπαλομένα με φθαρμένη κλωστή
και γκρίζα γεμάτη
υγρασία από την πάροδο του χρόνου.
Σε κούρασαν οι ξυλωμένες εξαρτήσεις
και κουρελιασμενα πρόσωπα γύρω σου.
Μια σωματική και ψυχική ταλαιπωρία
στην ταπεινωτική συμπεριφορά τους.
Πάμε καρδιά μου να ράψουμε καινούργιες φορεσιές
με χρυσά νήματα για να αστράφτουν.
Και μεταξωτό πανί για να δίχνει αρχοντικό επάνω σου.
Θα κεντήσουνε επάνω τ'αστέρια για να φωτίζονται οι
σχέσεις και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στη μέση
του στήθους για να μοιάζεις ανθισμένη.
Και παντού δαντέλα από την Πόλη που τη βρήκα
στις αναμνήσεις της γιαγιάς σε ένα παλιό σεντούκι.
Θα την ράψουμε για μανίκια και θα την γεμίσουνε
με πέρλες. Θα μοιάζεις σαν τη Σταχτοπούτα,
που μέσα από τις στάχτες της ξαναγεννήθηκε.
Και τα κίτρινα φύλλα θα τα υφάνεις για χαλί χωρίς
μπαλώματα. Με τη γαλάζια κλωστή θα ράψεις τα
μαγικά γοβάκια σου. Καινούρια και αναντικατάστατα.
Η ζωή σου θα είναι τώρα μια υψηλή ραπτική και ραμμένη
με απλές βελονιές για να ξηλώνεις ότι φθείρει μέσα σου.
Την πριγκίπισσα που έκρυβες χρόνια
Ιωάννα Καγκαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου