Το Σβηστήρι... Νεκτάριος Κατσανεβάκις.

Πάνε χρόνια πολλά, δέν ξέρω πόσα,

από τότε που έφυγες

ρίχνοντας στα μέρη που μεγάλωσες

μια μαύρη πέτρα πίσω σου.

Με ένα ξερό “φεύγω”

έσβησες το χτές.

Στα παλιά σοκάκια

και στην αυλή του σχολείου,

βρήκα κάτι παλιές πατημασιές.

Θαρρώ πως είναι δικές σου.

Την ψύχρα του φθινοπώρου,

σκεπάζει το σεντόνι της μελαγχολίας.

Ότι σβήνει το σβηστήρι .,

μένει στο μυαλό.

Ότι διαγράφεται από τα κιτάπια,

μένει στο μυαλό.

Για πάντα όμως...

Νέο Μπογιάτι 14 Σεπτέμβρη 2019

Γιός του Κνεκνέ