Στέκεσαι
με φύλλα χρυσοδεμένα
σε δονήσεις απόκοσμες
συγκρατείσαι
από νημάτια λεπτεπίλεπτα
σε ατμούς υδραργύρου γαλβανισμένα
φέρεσαι
με οπάλια στολισμένη
κατοικείς
μαρμαρυγής λαβυρίνθους αχανείς
παραδείσιων πουλιών βραγιές
ανθοκομείς
στις οργιαστικές θημωνιές σου πλάϊ.
Κοχύλια αντηχεία σου ευαίσθητα
αφουγκράζονται το Άπειρο
γρανάζια από διαμάντι
ηλεκτρισμένα σωμάτια
επεξεργασίες απόβλητα χυμοί
κινήσεις ανεξήγητες μέσα σου
υποστηρίζουν
τού σώματός σου
τον καθεδρικό ναό
προδιαγράφοντας εντός σου
γενεές μελλούμενες ανεπίγνωστες
ενώ τα μάτια σου απλανή προεικάζουν
αγκαλιές σε γαμήλιους ναούς παραθαλάσσιους
Λευτέρης Μάστορας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου