Με Λένε Ειρήνη... Χάρης Παπασάββας.

Εκείνοι που επικαλούνται την ειρήνη για να κάνουν πόλεμο, αναμφίβολα δεν σκέφτονται παρά την ειρήνη των νεκροταφείων.

Γκόντφριντ Λάιμπνιτς

Αριστερό κουπί-δεξί κουπί,

αριστερό κουπί-δεξί κουπί ,

ευθεία η ρότα προς την πολυκύμαντη ροδαυγή.

Ένα παιδί στο καβάδι του,το αλατοπεριχυμένο,

στην αφρισμένη θάλασσα κωπηλατεί ,

τ' αστέρια εκλιπαρεί,

δεν θέλει αλισβερίσι με την νύχτα αυτή,

δεν θέλει η ψυχή του να αμαυρωθεί

μέσ' στης ζωής του την αθανασία.

Άλλαξαν και έγιναν σκληροί οι καιροί,

παντού σφαίρες και φθόνος με νύχια γαμψά

και γλώσσες με στίχους ειρήνης.

Οι ευαίσθητες ψυχές καταρρακωμένες ,

ψάχνουν απεγνωσμένα να κουρνιάσουν

στα ρακένδυτα κορμιά της κρίσης

να ζεσταθούν απ’ το χαλάζι του πολέμου.

Το πρόσωπο του πατέρα του

στο κολαστήριο με λάσπη πλάθει,

φάρο στον ουρανό ανάβει ,η αλυσοδεμένη του

ψυχή ανάλαφρα περπατεί στο κόκκινο φεγγάρι.

Με μια ζαμπούνα αγκαλιά

χορωδία έκανε την μοναξιά,

ήχους μυστικούς εκπέμπει

την Σκύλλα και την Χάρυβδη ξορκίζει.

Στα φτερά του αγριοπερίστερου,

και στην υγρασία του σύννεφου

το όνομα του γράφει,

με άσπρα γράμματα, Ειρήνη.

Έμειναν τα χέρια του αδειανά

κι ο θόρυβος κάπου μακριά, τα χείλη

των περιφρονημένων δρόσισε .

Ψάχνω στο σώμα της γης την οδό της αλήθειας ,

στις νεκρωμένες πλατείες χωρίς επώνυμο πλέον,

με στίχους επώνυμους αενάως θυμιατίζω

ψυχές και τόπους αυτογνωσίας.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ