Αβατες Νυχτες που το Φως εγκυμονουν
στο σκληρό Ουρανό Τους...
Μεσα στην Ασημένια Καταχνιά
Σαν Παραμυθι αργα σου ξετυλιγουν
τις σκιές τους
καθώς το Χάδι τους στο στήθος σου
Ερευνά τον πιο Κρυφό σου Πόθο..
Ετσι Υφαινουν κάποια βραδια Προσδοκιες..
Ολομμαλλα Σκεπαζοντας στη Παγωνιά
δυο ξυλιασμενους Στιχους..
Και με Μανία σε ξαγρυπνουν μάταια
να Πασχίζεις
Το χρονο να Αναστειλεις
ή να Επαναφερεις
Με μια Πενα Συντροφια
Και Μολυβια' τη μολυβια'
τη Θλιψη να μανταρεις..
Πνοή να δωσεις στις Στιγμές
τις Ωρες που Συντροφεψες
τα χέρια που σε αγγιξαν..
Αν και Πολυπαθος βαριά
Λιγο να ξετρυπωσεις
απο το δηθεν αφθαρτο
το Άντρο της Ζωής..
Να Αποβαλλεις τον Καιρό
Τα Ερείπια...Το Βιός Σου..
Τοτε Μ'ένα χαμογελο Ρυτιδωμενο
σκορπουνε γυρω σου οι λεξεις..
Με μιας ανοιγουνε Πανιά
κι Ερήμην σου σαλπάρουν.
Βγαινουν Σεργιάνι σε Πελαγη Μυστικά
Εκεί όπου τα λαθη πνιγονται
κι ο πόνος ημερευει...
Γιατι Το Μεγαλύτερο Ταξιδι
είναι οι Λεξεις Σου..
Κάποτε δυσαναγνωστες Αίνιγμα Σκοτεινο..
Να τις Προσμενεις Αβουλος Δειλός
Ή να Μαντευεις..
Κι αλλιώς να στεκουν στη γωνιά
Αθέατες Κρυμμένες
Να α Καρτερουν ηδονικά
πάλι να σου Θυμίσουν...
Τα χερια που σε Επλασαν με
Αθώα Ομορφιά...
Απ'οταν το ξεκίναγες Ετούτο το Ταξιδι
Αμαθος απο τη Ζωή
Μα με τα ματια των Παιδιων
που ανακαλυπταν Το Κόσμο..
Τότε που ούτε ήξερες ακομη να μετράς..
Οσα οι αλλοι Πίστευαν πως ήτανε Σπουδαία...
ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ.....
Χρέος Σου Απεμεινε Άσβεστο
και πρεπει να Τηρησεις....
Να Την Κρατας Ενέχυρο Την Παιδική Ψυχή Σου...
Σαν Εφεδρεια Υστατη Ως Να Τελειώσει
Το Ταξιδι...........
Βάλσαμο η Πενα οταν Κυλά οσο οι
κραυγες λουφαζουν....
Ανοιγει Διαπλατα Τα ματια
Της Ψυχης στης Σκοτεινιας τη Ληθη...
Χαραζει Απάτητα Σοκάκια Προσμονης
που Ανασαινουνε Μυστήρια Έλξη...
Και στην Ηχω που Αντιλαλει στην 'Απλα
τγς Γαλήνης
Κουρνιαζεις με Την Ελπιδα Αγκαλιά...
Μια Ξαστεριά μηπως Χαραξει ο Νους...
Τετοια που να μπορει Ν'Αντεχέται......
ΣΑΝ ΙΚΕΣΙΑ ΣΤΕΡΝΗ ΠΡΟΣ ΕΜΑΥΤΟΝ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Να Πλεω Αμέριμνος Στο Εξής
Με Λιγους Συντροφιά...
Τον Ερωτα Υμνωντας Να Ιστορουμε..
Καποια Κρυφή Προαισθηση...
Κάποιο Καημό.....
Κι Ας Τη Χτυπάει Τη Πλωρη Μας
Με Λύσσα Ο Βοριάς....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου