Κόσμε κοιμήσου ήσυχα , μη φοβάσαι ,μπορούν να κλέψουν
τις ελπίδες σου και τα όνειρά σου .
Ξεκούρασε τις σκέψεις και τις φράσεις που θα πρεπε να
κοσμούν το νου σου ,αλλά εσύ προτιμάς να διακοσμείς τους
εξωτερικούς σου χώρους ,αλλά οι εσωτερικοί ,αρχίσαν και
έχου κακοσμίες ψυχικών αδυναμιών και συγκρούσεων
με το μυαλό σου .
Άλλαξε πλευρό και μη νοιάζεσαι ,άλλοι φροντίζουν για τις
αδιαλλαξίες που φροντιζουν να υπάρχουν και να μην είμαστε
σε θέση να αποφασίζουμε εμείς για τους εαυτούς μας ,
παρά τα ξένα , ξενόφερτα συμφέροντα και τακτικές
επιβεβλημένες ,σε προβιβάσεις τάξεων.
Σκεπάσου καλά μην κρυώσεις , βάλε μέσα ποδαράκια
και χεράκια ,γιατί τα άκρα μας πλέον έχουν αρχίσει και νιώθουν
εκείνα τα κρυοπαγήματα καρδιάς ,που καμιά φουφού , των
όμορφων αγνών μας χρόνων δε θα ναι σε θέση να τα ζεστάνει.
Πάγωσαν τα πάντα , διαφύλλαξε τουλάχιστον ήθη και ηθικές ,
αξία και ιδανικά ,αλλά τι λέω τώρα ?
Για να διασωθούν όλα αυτά ,θα πρεπε απλά και μόνο ,
να είμασταν άνθρωποι κι όχι ανθρωπάκια ,όχι μόνο της
διπλανής πόρτας , αλλά εκείνου του ξέφραγου αμπελιού ,
που κανένας δεν είναι σε θέση να καλλιεργήσει και να θέσει τα
όρια και τα περιθώριά του.
Απλά σε κάθε αμπελόβεργα , θα κρέμεται και ένα σκιάχτρο ,
για να τρομάζει πια , όχι τα πουλιά ,που μάθαν να πετούν
λεύτερα , μα εμάς τους ίδιους ,αφού καταντούμε να γίνουμε
οι σκιές των εαυτών μας που κάποτε θαυμάζαμε και τώρα
αν μας αντικρύσουμε , σε κοίλο ή κυρτό κάτοπτρο,
θα φοβήθούμε .
Άστο κόσμε ,ο ύπνος ο βαθύς ,ο λήθαργος ,έγινε ένα με το
σώμα και την ψυχή ,το μυαλο και την καρδιά μας .
Έλα ζήσε την αληθινή σου πια Νιρβάνα και μη φοβάσαι ,
ο κόσμος δεν αλλάζει αν δεν εγερθεί ο νους ,που δύσκολα ,
αναμφίβολα ,θέλει τροφή και εμείς ,όλοι είμαστε ,
σε καθεστώς πνευματικής ασιτείας.
Μη φοβάσαι , απ το ίδιο πάσχουμε όλοι , ψυχικό
αναλφαβητισμό και φτώχεια του εντστίκτου ,όχι της επιβίωσης ,
αλλά της αναβίωσης των ηρώων που κάποτε έζησαν ,
μα τώρα τους πετάξαν ,γιατί σίγουρα είμαστε ,
ή είναι οι άλλοι η ντροπή των προγόνων μας .
Όνειρα γλυκά , με την ανύπαρκτη σκέψη και τη
μεταλλαγμένη σου ιστορία ,που τη δέχεσαι
γιατι για να αντιδράσεις, θέλει όχι κότσια απλά ,
αλλά θέληση ,αυτή χάθηκε ...
Αννα Ζανιδακη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου