Δεν μιλάνε οι σκιές μάτια μου .
Δεν μιλάνε οί σκιές . δεν μιλάει η σιωπή .
δεν μιλάνε οι τοίχοι, ούτε το άδειο δωμάτιο
δεν μιλάνε μάτια μου όπως κι άν το κανεις .
Με τρομάζει τόση ησυχία γύρω μου .
αυτή η μονότονη στάσιμη ζωή. ..
με τρομάζει η σκιά μου,
η ζωή χωρίς όνειρα ή μια ελπίδα για το αύριο .
με τρομάζει που δεν έχω μια πρόφαση
να κανω έστω και κάτι ν'αλλάξει η στασιμότητα
Με τρομάζει το άδειο μου δωμάτιο σκοτεινό
και παγωμένο σαν το χώμα γεμάτη υγρασία....
με τρομάζουν οι τοίχοι που έχουν αρχίσει
και πέφτουν όπως τα φύλλα
το φθινόπωρο στα δέντρα .
τόσο άδειο και γυμνό σαν τη ζωή μου .
άδειο σαν την.άδεια ψυχή μου .
σαν τη ζωή που δεν.έζησα .
τρομάζω σου λέω .... τι δεν καταλαβαίνεις ??
Με τρομάζει μάτια μου η τόση πολύ σιωπή...
που γίνεται κραυγή πόνου θλίψης κι οργής.
με τρομάζει ο εαυτός μου .
με τρομάζει πολύ η αγανάκτηση μου
νιώθω μάτια μου ξεχασμένα .
Δεν με τρομάζει ο θάνατος όχι ,
αλλά η χαμένη μου Ζωή.
η ζωή που πέταξα στα σκουπίδια .
η ζωή που δεν έζησα .
η ζωή που έδωσα για τους άλλους
και πήρα μοναξιά και πόνο .
απογοήτευση και προδοσία ..
δάκρια καυτά που μοιάζουν με αίμα...
Έδωσα την ψυχή μου και την πήρα σε κομμάτια
άντε τώρα να την μαζέψω και να την κάνω ολόκληρη.
Όταν ένας άνθρωπος πονάει και 'ζει' στο βυθό
της μαύρης θάλασσας θέλει βοήθεια κι όχι κήρυγμα .
θέλει ένα χέρι να τον σηκώσει επάνω .
κι όχι ένα σπρώξιμο να πάει ακόμα πιο κάτω .
Η κατάθλιψη δεν είναι σχιζοφρένεια μη φοβάσαι .
είναι ο πόνος της ψυχής που μαζεύτηκε
με το πέρασμα των χρόνων .
Ένας άνθρωπος με κατάθλιψη θέλει
πολυ αγάπη κάθε μέρα όλη μέρα.
θέλει να του κρατάς το χέρι και να του πεις
πως έχεις εμένα κι όλα μαζί θα τα περάσουμε .
Γι'αυτό τρομάζω μην τυχών κι χαθώ
στην μαύρη θάλασσα με τους καρχαρίες .
Λυπάμαι πολύ ψυχή μου
κουρασμένη και πονεμένη .
που δεν σου έδωσα την ευκαιρία
να ζήσεις όπως σου άξιζε.
Μα δεν μιλάνε οί σκιές
μόνο περιπλανουνται στο άδειο μου
δοματιο και με τρομάζουν ..
Με τρομάζει η τόση πολύ σιωπή
έχει αρχίσει να μου μιλάει με κραυγές
που τρομάζουν και οί νεκροί ..
Με τρομάζει η ψυχή μου που απέκτησε φωνή ..
και λέει πράγματα που εγώ δεν τόλμησα
να πω σε μένα ποτέ . ολ'αυτά με τρομάζουν
γιατί όλα όσα λένε είναι αλήθεια .
αλλά εμένα μου προκαλούμε πόνο .
Γιατί η σιωπή μου άντεξε μέχρι τώρα
η ψυχη μου δεν μίλαγε .
και ξαφνικά βρέθηκα σε αδιέξοδο
με τα όσα μου είπανε .
Έγιναν τέρατα που κατασπαράξουν
τα πάντα στο πέρασμα τους ..
Έτσι είναι όταν πνίγεσαι στον πόνο .
έτσι είναι όταν σε πνίγει η αδικία .
έτσι γίνεται όταν κανείς δεν εχει αυτιά
ν'ακούσει τον πόνο της ψυχής σου .
ν'ακούσει την κραυγή της σιωπής σου .
Με τρομάζουν ολ'αυτά που γίνονται
στο άδειο μου δωμάτιο και την άδεια μου ψυχή.....
Πονάει πολύ η σιωπή ψυχή μου .
πονάνε πολύ τα χτυπήματα της ζωής στο σώμα μου
Μα δεν μιλάνε οι σκιές, ούτε η σιωπή ούτε η μοναξιά.
Μόνο τα μάτια μου μιλάνε και λένε τα πάντα.
μα λυπάμαι γιατί δεν τα βλέπει κανείς .
Γιατί κανείς δεν έμαθε τη γλώσσα των ματιών.
κανείς δεν έμαθε ν'ακούσει σιωπές .
κανείς δεν έμαθε ν'ακουει τη φωνή της ψυχής .
κανείς δεν έμαθε ν'αντέξει τις καταιγίδες
της πλυγωμενεις σου ψυχής ..
Γιατί ψυχή μου κουρασμένη από τον πόνο
κανείς δεν έμαθε ν'αγαπαει αληθινά και πολύ .
Όλοι ερασιτέχνες της αγάπης
του έρωτα και της ζωής είναι .
Κανείς μα κανείς ψυχή μου
δεν σε αγάπησε πραγματικά
Μόνο εγώ ψυχή μου . αλλά σε πόνεσα πολύ.
συγχώρεσε με ψυχή μου. συγχώρεσε με ζωή μου..
γονάτισα ,ηττηθηκα, αλλά είμαι ακόμα εδώ και ζω .
Ναι καλά άκουσες Ζω .
Όταν η ψυχή έχει καταιγίδα .....
Ο ουρανός κλαίει. .........
Μαριαννα Κοκεδημα
Αφιερωμένο σε μια Κύρια που εκτιμώ αγαπώ και σέβομαι πολύ !!!
Της το χρωστούσα !!! Την αγάπη μου !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου