Πάνω στα φύλλα φθινοπώρου σαν πατάς
σερνεσαι σιγά με σκυμμένο κεφάλι
Κάθε μέρα τον ταχυδρόμο 'συ ρωτάς
Μα φεύγεις μελαγχολικός και πάλι.
Κάθεσαι σκεπτικός στο δίπλα καφενέ
ανάβεις τσιγάρο χαμένος στις σκέψεις
Καυτο, πικρό, βαρύ τον πίνεις τον καφέ
Προσπαθείς τις μνήμες δίχτυ να ξεμπλέξεις.
Μια αστραπή κάπου στο βάθος χαιρετά
Τι θόρυβο κάνουν οι πρώτες στάλες
Παρέα σου κάνουν οι νότες της βροχής
Αμαλία Κέντρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου