Λύπη αβάστακτης συννεφιάς
κατεβαίνει τον λόφο
ψιθυρίζοντας βουβό πόνο
σχισμένης στα δυό ματιάς
αντίλαλου τετέλεσθαι στη βροχή.
Ο μαθητής ανασηκώνει το βλέμμα,
σ' αγκαλιά γεμάτη αγάπη κι απώλεια,
βήμα δύσκολο απόρευτο στο χαμό.
Παράδεισου κτίση κορυφώνεται
Κι η Παναγιά μας στο μαύρο
μαντήλι τ' ολόβρεκτο αποτυπώνει
δυσβάστακτο πόνο.
Η θάλασσα της αγάπης της
ξεχείλησε κι άπλωσε
κι έκλαψε και μοιρολόγησε
το γιό της.
Ιουλία 30/4/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου