Αυτοχειρία... Δέσπω Πηλαβάκη.

Μάζεψε τα κομμάτια
του γκρεμισμένου ουρανού
τα τύλιξε σ ένα σεντόνι λευκό
το φορτώθηκε στον ώμο
κι άρχισε να ανεβαίνει τον ανήφορο.
Μακρύς ο δρόμος μες το σκοτάδι.
Τρομαγμένα τρεμοσβήνουν τ αστέρια
αιωρούνται τα σύννεφα
χωρίς το στερέωμα
ενώ οι κραυγές
του πληγωμένου ηλιοβασιλέματος
γίνονται μοιρολόι
στην αυλή του ματωμένου φεγγαριού.
Ντύθηκε στα μαύρα η ελπίδα
και ακολουθεί την πομπή
του αυτόχειρα ουρανού
που τυλιγμένος στο άσπρο σεντόνι
φέβγει και αφήνει
χωρίς στέγη τη γη.
Κουράστηκε να αναζητά
μες τα θηρία τον Άνθρωπο.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου