Πάντα το δάκρυ για δροσιά το θεωρούσαν... Νίκη Σιγαλα.

Μην με ρωτάς γιατί δακρύζω

μην με ρωτάς γιατί

πονώ!

Πέφτει η νύχτα και

λυγώνω

αχ πως να σηκωθώ!

Βάρυνα στα ματώκλαδα τα δάκρια,

απλώθηκε τριγύρω η σιωπή,

αδέσποτη γυρίζει η στεναχώρια!

Και όπου να είναι η πανσέληνος θα

βγει!

Φοβάμαι να κοιτάξω πια ψηλά,

χάθηκαν τα πουλιά που πάντα

τριγυρνούσαν εδώ κοντά

και η σκέψη φορτώνοντα στα φτερά τους !

Έγιναν όλα απόδημιτικα,

έφυγαν πριν τα βρει η

νύχτα!

κράτησαν χρώματα και ομορφιά!

Πάντα το δάκρυ για δροσιά το θεωρούσαν!

Νίκη Σιγαλα 23/6/21