Κάτω από το μεσαίο παράθυρο
Τ' απογεύματα εθιζόμουν με χαρούλες
Ήταν ένα μπρίο από γλυκομεθύσι ...
Συνεπαρμένος αγνάντευα τ' άπειρο
Χορωδίες παιδικές,αγνές φωνούλες
Ήχοι των αγγέλων από σμήνος μελίσσι.
Πέρα απ' του μπαλκονιού τα γερανάκια
Γέμιζαν ζωντάνια όλα τα κενά
Τα παιδιά λέγαν τα μέα και τα σέα τους
Τ' αγαπημένα γείτονοπαιδακια
Ζήλευα τρέλα, κρυφά κι' ονειρευτά
Νοερά έπαιζα μαζί στην παρέα τους.
Βόμβες στο νου μου γίνανε οι σκέψεις
Τα παιδιά κλείστηκαν και μ'αφησαν μονο
Σαν αλάνα άδεια μου έμειν' ο θώρακας
Τώρα εκεί φτάνει σαν επισκέπτης
Μαύρο πουλί που' χει παγώσει το χρόνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου