Ξόδεψα τη ζωή μου
ανασαίνοντας ανώφελα
ωφέλιμες στιγμές
με παρέδωσα σ'ένα βαθύ ποτάμι
από φλύαρες υποσχέσεις της νιότης
που ξεράθηκαν άκαρπες
προστάτεψα τη λύπη μου
βαφτίζοντας την αξιοπρέπεια
ανάμεσα σε ανείπωτες στιγμές
πίσω από την κλειδαρότρυπα
φορτωμένες με πεθυμιές
στα άδηλα και κρύφια,
δίχως τύψεις
σκότωσα τη ζωή μου...
Άγνοια λαχτάρα να φτάσεις κάπου
μεγάλοι δρόμοι
ματωμένοι ήλιοι
ψευδαίσθηση του υπαρξιακού χρόνου,
είναι εύκολο να ξεφύγεις
από τόπους και πρόσωπα
μα πως να γλυτώσεις από το μέσαθε σου
όσα δεν κατάφερες
σε ακολουθούν πάντα
το τρόπαιο ανύπαρκτο
άδειες οι χούφτες
στον αγώνα του τίποτα
και σκέφτεσαι πως ίσως ακόμα
να μην μπορείς να ξεχωρίσεις
τι είναι αληθινό
~Άννα Γεωργαλή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου