Καθώς, γυμνός ταξιδευτής, γονυπετής, σ' αγγίζω
Επαίτης και κυρίαρχος, μ' ανθούς και χυμούς,
τρυφερούς και ηδείς, το σώμα σου ραντίζω,
Ξυπνώ σου το πάθος, με στίχους πομπώδεις
-πλέξη ζευγαρωτή-
μια ψίχα φιλί, στο στόμα σ' αφήνω
Δυο κούπες λουλούδια, στήμονες στητοί,
τη γύρη απομυζώ, το νέκταρ σου πίνω
Ανάπαιστοι, λαγόνες υγροί που φεγγρίζουν,
στο λάγνο το φως της νυκτός,
ο ίμερος δοξαστικά ιδρώνει και λιώνει
Στων ιστών τις ακτές, ιαμβικές δαχτυλιές
κι ανάσες αείρροες, της μέθης, της έλξης,
των σφυγμών παραλήρημα, ώρα άγια κι αγρία
Γυναίκα...ωδή τολμηρή, στων σπασμών το ανάκρουσμα,
το σώμα σβει εφτά φορές και τ' ανασταίνεις δέκα
Κατερίνα Πήττα 12/06/2021
Εικαστικό: Αναστάσιος Αλεβίζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου