Όνειρα αταξίδευτα καράβια
κουφάρια στους ωκεανούς του νου
Θαλασσοπνίγονται στ' αμπάρια σας φεγγάρια
που ξώκειλαν στα βράχια τ' ουρανού.
Στους φάρους του μυαλού κρέμονται σκέψεις
σπασμένες λάμπες σε αγχόνη δίχως φως
Ντυμένες σαν γοργόνες βγαίνουν λέξεις
και πιάτσα κάνουν στα λιμάνια της αιδώς.
Διαβάζουνε Σαπφώ και Καββαδία
κάτι σελίδες που απόμειναν λευκές
θέλουνε κάποτε να γίνουνε βιβλία
γι' αγάπες, έρωτες και για ταξιδευτές.
Μισάνοιχτα μοιάζουνε χείλη από πόθο
που περιμένουνε ηδονικό φιλί
Η πένα σπάζει από πόνο κάνει κρότο
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου