Στην Πούλια και στην Πανσέληνο... Βαρβάρα Κατσιάνου.

Απόψε ανάμεσα

από τον λαμπερό τον ουρανό

εδιάλεξες το πιό φωτεινό του το αστέρι !

Με δύναμη τρυπάει πέφτοντας

η λάμψη του τα σύννεφα

αστροφεγγιά σ΄ένα νυχτερινό καρτέρι .

Η φωτεινότερη απ΄τ΄άστρα

η Πούλια η λαμπερή ,

τα ενδόμυχά της μυστικά

απόψε καταθέτει

μέσα στο σύμπαν

αγέρωχη συνομωτεί !

Ανοίξτε ουρανοί ,

απόψε φλόγες σπέρνει ,

αυτή η νύχτα που μοιάζει

να έχει ορισθεί

να γίνει τέλος και αρχή

σε θέματα που καίνε .

Σκύψε και δώσε τις απαντήσεις

που τις ψάχνουν στις σιωπές

γιατί χείλη ανθρώπινα

με δυσκολία λένε.

Απλώνοντας τα χέρια της ,

διώχνει μακριά τα σύννεφα

από τα ακροδάχτυλά της κρέμονται

μύριες χρυσές κορδέλες .

Στοχαστικά την γη κοιτά, μυστικιστικά

και τον χρησμό της λέει :

-Τον έναστρο τον ουρανό

τον χρυσοκεντημένο !

Μαζί με την Σελήνη,

ή μια Πανσέληνο ονειρικά δοσμένες !

Που ρίχνουν ασήμια και

χρυσάφια στα μεσοπέλαγα ,

στην Ελληνική την ομορφιά,

που είναι στον κόσμο ξακουσμένη.

Ατρόμητο νου,πολύτροπη νόηση,

πράξεις αθάνατες.

Αυτά από εμένα, αυτά είναι τα δικά μου

τα προικιά,στης Γης το δαχτυλίδι

τα δώρα στην Ελλάδα μου ,

την κοσμοξακουσμένη !

Θα ζει εις τους αιώνες,χώρα αέναη,

είναι γραμμένο στ΄άστρα!

Θα ζει ζηλευτή, θα διδάσκει Πολιτισμό,

όσο ζωή θα υπάρχει ,

θα στέκεται αγέρωχη,

είναι αθάνατη,

σαν τα χιλιόχρονά της κάστρα!

Βαρβάρα Κατσιάνου