Θυμάμαι και Αναπολώ... Ανδρέας Πετούσης.

Τον τόπο που γεννήθηκα μέσ΄ το μυαλό τον έχω,

και νοερά συχνά γυρνώ, και με το νου μου τρέχω.

Σε κάθε γλυκοχάραμα ποιός των πουλιών ορμηνεύει,

να σε ξυπνούν γλυκά γλυκά ήλιος αυγής πριν έβγει;

Και με μια ξέχειλη χαρά, ελεύθερα πετούσαν,

την μέρα να χορτάσουνε, κι εγώ δεν τα νοούσα.

Ρολόι δεν εγνώριζα, μα τσ΄ ώρες τις μετρούσα,

με του κορμιού μου την σκιά και δείχτες την πατούσα.

Παχύς σκιανός στα δέντρα του, τον ήλιο εμπόδιζαν,

και με το φυλλοθρόισμα, δροσιά κορμιού χαρίζαν .

Να ΄μουνα κάτω απ΄ το σκιανό, γλυκιά ζωή να κρίνω,

τα λάθη, γιάντα εβάσταγα και τα σωστά ν΄ αφήνω.

Πετούσης Ανδρέας… 4 / 6 / 2021…

Έργο μου. Νοσταλγία ...