Στην οδό της θλίψης
στο πέρα του γέλιου
βήματα έφεραν βροχή
κουφιες υποσχέσεις.
Άνθρωποι μαριονέτες
κομμένοι κλώνοι
διψασμένα στόματα
σάρκες χορτασμενες.
Υπάρξεις
έπαρσης
χρυσών σκουπίδια.
Στη έρημο μέσα
στα αγκάθια φυτρώνουν
λιγοστά λουλούδια..
Καιρός διάλεξε
ξαστεριά φθίνει
η φύση των κανόνων.
Σκέψεις χωρίς αντυκρισα
το κύμα φέρνει
Η θάλασσα ο μόνος χώρος
δίχως ρούχα
στην επόμενη βουτιά
ακόμα μακρύτερα
Απέραντο πέλαγο
νηνεμία αισθήσεων....
Πατροκλος Σεφεριαδης
Λέξεις από τη συλλογή
Ανοιχτό παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου