Ώρες αποχωρισμού... Vasileios Vikatos.

Κλείσε τα φώτα πια,,

στρώσε κρεβάτι ,

πάρε τα "καλημέρα" σου απ' το καθρέφτη ,

και φύγε κάπως σαν το κλέφτη ,

να λέω πως με έκλεψε η αγάπη .

Πες στους γειτόνους σου ,

ότι φεύγεις για λίγο ,

να έχεις κάτι τις, να σε προσμένει ,

μα το έχεις ξαναδεί το έργο ,

ότι δε μένει πάντα φεύγει .

Φύγε εσύ, κι εγώ θα έχω να πληρώσω

όσα δε πλήρωσα, αυτά που είχες ανάγκη ,

στο πρώτο έρωτα που θα έρθει θα ματώσω ,

θα δω το απλήρωτο να με ξανακυριεύει .

Πάρε το δάκρυ σου ,

φόρα ένα γέλιο ,

από εκείνα εκεί που σ' είχα κάποτε γνωρίσει ,

και θα το δεις, πώς θα βρεθεί σ' αυτή τη ζήση ,

ένας να δώσει, όσα εγώ δεν έχω δώσει .

Φύγε εσύ, κι εγώ θα έχω να πληρώσω

όσα δε πλήρωσα, αυτά που είχες ανάγκη ,

στο πρώτο έρωτα που θα έρθει θα ματώσω ,

θα δω το απλήρωτο να με ξανακυριεύει .

Copyright © Vasileios Vikatos

Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται