Τα πορφυρά μου χείλη μετουσιώνονται σαν τον χυμό
του κερασιού καθώς ανταμώνουν με την ηλιαχτίδα των
ματιών σου σαν έρθει η αυγή.
Πάνλευκη είναι η στυγερή αγκαλιά σου μέσα στον πύρινο
χειμώνα,κοράλια και ερέβους έχεις στα στήθη σου που
η ευχαρίστηση της ψυχής μου εξαϋλώνεται
στον αιθέρα του ονείρου...
Το απόσταγμα του φεγγαριού γεύομαι σαν ξαναγεννιέμαι
τις νύχτες μέσα στον ολοπόρφυρο έρωτα σου.
Αιώνια μύρα ανασαίνω στο άρωμα της πνοής σου...
Αποκοιμιέμαι και εκπνέω ζωή από την βροχή των φιλιών σου...
Ο άνεμος της μουσικής ευφραίνει το αιώνιο πνεύμα μου
και εγώ βαδίζω πάνω στις νότες της,μα ποτέ ξανά δεν
αντίκρισα την θέα της που περπατά στο κύμα της θάλασσας..
9/7/2021 Νομικά κατοχυρωμένο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου