Ένα τσιγάρο δρόμος... Τάκης Κτενάς.

Νάμουνα ο καπνός απ' το τσιγάρο σου...

Να με ρούφαγες λιγάκι.Νάμπαινα μέσα σου.Μέσα στα σπλάχνα σου,μέσα στα σωθικά σου.Να γέμιζα την ύπαρξη σου ολόκληρη με την παρουσία μου σε κάθε όργανο σου.Να μόλυνα το αίμα σου,να έτρεχα στις φλέβες σου.Με εσένα να ενωνόμουν μέχρι το τελευταίο κύτταρο σου που κυλά.Εκεί να έσβηνα,σαν την φωτιά.Εκεί να πέθαινα,ελπίδα καμιά.Δεν με πειράζει.Ας ήμουν μαζί σου κι ας μην είχα ελπίδα.Ας τέλειωνα εκεί.Ας πέθαινα μέσα σου,τι γλυκός θάνατος θεέ μου!

Νάμουνα ο καπνός απ' το τσιγάρο σου....

Το πρώτο πρωινό τσιγάρο.Τσιγάρο καυτό,σαν την ζωή σου. Πουρνό-πουρνό όταν οι άλλοι ξυπνούν,εσύ πας για ύπνο. Ανάβεις ένα τσιγάρο.Δυνατό.Τελευταίο.Είμαι εγώ.Με πίνεις γουλιά-γουλιά,με ρουφάς ολοκληρωτικά σαν να μην ξανανάψεις άλλο ποτέ ξανά.Μου δίνεις όλη σου την ζωή εκείνη την στιγμή. Μου αφιερώνεις όλο σου τον εαυτό.Και την σκέψη σου.Είμαι το πρώτο πρωινό τσιγάρο της ημέρας σου και το τελευταίο της ζωής σου!

Νάμουνα ο καπνός απ' το τσιγάρο σου...

Θυμήσου! Όταν θα ανάβεις αυτό το τσιγάρο το πικρό,το πρώτο του καφέ-πικρός κι αυτός- και θα με πίνεις αργά,μαζί με την σκέψη σου θάμαι εγώ.Μην με ανάψεις.Γιατί γρήγορα θα τελειώσω.Και δεν θες.Κοίτα με.Μίλα μου.Πάρε με στο κρεβάτι σου.Βάλε με δίπλα σου στο τασάκι,αλλά μην μ' ανάψεις.Κι αν μ' ανάψεις,απόλαυσε με! Η ζωή μου,η ζωή σου...

ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ