Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να ασχολούμαι με το νοικοκυριό ενός
σπιτιού που είναι σαν πανδοχείο.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις που ξυπνάω από τα άγρια χαράματα να ετοιμάσω
τα παιδιά για το σχολείο, να τους οδηγήσω στο σταθμό
να προλάβουν το σχολικό, το λεωφορείο.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να επιστρέφω σπίτι να στρώσω όλα τα κρεβάτια,
να πλύνω, να σιδερώσω, να σκουπίσω, να σφουγγαρίσω,
να σκωνισω, να μαγειρέψω, να τρέξω για εξωτερικές δουλειές,
κι να φτάσω στην γωνία έγκαιρα να ερθουν
τα παιδιά μου στης δυο.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις που τα ξεκινώ να ετοιμάσουν την εργασία τους
για την επομένη, να πάρουν μια ανάσα κι να ετοιμαστούν
για τις εξωσχολικές δραστηριότητες τους.
Είμαι καλά.
Ας με βλεπεις να μην έχω φάει ένα κομμάτι ψωμί από το πρωί.
Πάνω, κάτω στις σκάλες.
Μέσα, έξω στο αυτοκίνητο.
Ένα δρομολόγιο μετά το άλλο για να προλάβω.
Γυναίκα, σύζυγος, μάνα, ερωμένη φτιαγμένη από ατσάλι
κι μέσα μου να λιώνω σαν το κερί.
Από μάνα, γυναίκα δεν έχω γεννηθεί.
Ας με βλεπεις στην επιστροφή να τα τακτοποιώ όλα,
να κάνουν μπάνιο. Γεύμα μαζί με την κολώνα του σπιτιού μας
με καυγαδες κι εντονες φωνάρες.
Νομος, «όταν τρώμε δεν μιλάμε» ανακοινώνει ο νοικοκύρης.
Συνεχιζούμε την εργασία με μένα πλαι τους για καθοδήγηση.
Άλλοι κάθονται με σταυρωμένα χέρια υπαγορευοντας οδηγίες.
Ο νεροχύτης γεμάτος. Η τραπεζαρία ακαθάριστη.
Παράπονο ο ένας. Απαίτηση ο άλλος. Άμεση αναζητηση ο τρίτος.
Εδώ κι τώρα. Πιάτο έσπασε. Παιδί έκλαψε.
Και εγώ να τα μπαλώνω όλα.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να ακούω κι να αντιμετωπίζω
«Μπρος στα κρεβάτια σας.» Φόβος κι τρόμος τα παιδιά για τα
μαθήματα που δεν έχουν τελειώσει. Να τα ηρεμήσω.
Να τα στηρίξω. Ο σύζυγος - πατέρας να είναι ανένδοτος.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να ακούω σε κάθε γωνιά
«Γιατί εκείνο; Σου το είπα εγώ; Αυτό θα κάνεις.
Αυτό θα γίνει. Δεν είπα αυτό. Μόνη σου τα βγάζεις.»
Είμαι καλά. Αντέχω.
Ας με βλεπεις ως μια παραδουλευτρα, νταντά, κυπουρος,
σωφέρ, δασκάλα, νοσοκόμα, χειρωνακτική εργάτρια,
γραμματέα,λογίστρια, πλύστρα, μαγείρισσα,
φταίχτης σε όλα κι για όσα ...
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να χαμογελώ κι εύκολα να τα κρύβω.
Είμαστε η πιο ευτυχισμένη οικογένεια
Δευτέρα η Κυριακή δεν έχει διαφορά. Ίδια ρουτίνα μέρα
παρά μέρα. Μια τηλεοπτική σειρά. Γνωστοί οι παίκτες.
Η πρωταγωνίστρια στο καλύτερο της ρόλο που έπαιξε ποτέ.
Τόσο αληθινή, τόσο πειστική.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να είμαι υποχρεωμένη να κάνω μεγάλα
κι σπουδαία τραπεζώματα για πολλούς που φορούν δυο
κι τρία πρόσωπα ταυτόχρονα. Να χρειάζομαι τρία μερόνυχτα
για τις ετοιμασίες κι για τις υποδοχές. Συν άλλες τρεις
μετέπειτα για το γενικό καθάρισμα κι ξεσπάστριμα.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις κουρασμένη κι απελπισμένη που ούτε
δεν ρωτήθηκα κι συμβουλεύτηκα κι για χάρη τους ίδρωσα.
Τα παιδιά μου όμως ενθουσιάστηκαν.
Πως να τους αφαιρέσω το χαμόγελο η ταλαίπωρη.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να καταπίνω κάθε πόνο, κάθε υποτίμηση,
κι να κλαίω στα κρυφά κι στα φανερά.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να καρδιοχτυπώ, να φοβάμαι να ζω,
να με πιάνει ανησυχία κι πανικός.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις έτοιμη να σπάσω, να κράξω κι βοήθεια
να φωνάξω όμως επάνω του πολεμώ.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις γερή, δυνατή. Να σηκώνω κασμάδες,
χαλίκια κι τενεκέδες γεμάτες άσφαλτο να στρώνω,
να ανασηκώνω κι να στοιβάζω η ξυλουργός από το πρωί που
θα ξημερώσει μέχρι που θα νυχτώσει μόνο με μια στάλα νερό.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις να αναρρώνω κι όρθια να κινούμαι να διατηρώ
σπίτι κι αναθρεφω παιδιά.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις με ένα ονοματεπώνυμο να έχω για να κυκλοφορώ.
Τίποτα άλλο δεν ορίζω εκτός απ’την ψυχή μου κι αυτή
είναι βαριά πληγωμένη.
Είμαι καλά.
Ας με βλέπεις με χίλιες γνώσεις κι πολλά ταλέντα ενώ
στην ουσία άλλοι μου κάνουν κουμάντα.
Είμαι καλά.
Ας με βλέψεις έτσι γιατί κάποια στιγμή θα πάρω θάρρος
να βγω έξω, τον ευατό μου να ελευθερώσω κι τα παιδιά
μου να προστατέψω.
Τελικά τόση ώρα που σου μιλώ δεν
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ας με βλέπεις έτσι.
Maro Patrianakos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου