Η Σκιά... Τριανταφυλλιά Ξήντα.

-Πάλι εδώ είσαι;

-Μη θυμώνεις. Είναι ωραία η σκιά σου!

Νιώθω προστατευμένος!

-Ευχαριστώ, αλλά μήπως να βγεις λίγο στο φως;

Μου φαίνεται πως κρύβεσαι από κάτι.

- Καλά είμαι εδώ. Συνήθισα...

- Χάνεις όμως την ομορφιά της δικής σου σκιάς.

- Δεν έχω σκιά.

- Έτσι νομίζεις;

- Έτσι μου είπαν κάποιοι.

- Πού ζουν αυτοί; Πού τους βρήκες;

- Με αγαπούν. Μάλλον ήθελαν να με προστατέψουν..

- Ναι, το βλέπω.Τελικά κατέληξες στη δική μου σκιά.

Δυστυχώς πρέπει να φύγω σε λίγο.

Είναι καιρός. Κουράστηκα να στέκομαι όρθιος

και σταθερός σε ένα μέρος.

Θα ξαπλώσω! Στη σκιά σου!

- Κι εγώ; Τι θα απογίνω εγώ;

- θα με προστατέψεις! Σου έχω εμπιστοσύνη!

Έχεις μεγάλη σκιά!

- Πώς το ξέρεις;

- Μου το είπε αυτή που με φώτιζε τόσα χρόνια!

- Και ποια είναι αυτή;

- Η αγάπη! Αυτή μας αγκάλιαζε.

Μας έδωσε σκιά να προστατευτούμε.

Όχι για να κρυφτούμε!

Έλα! Ήρθε η δική σου στιγμή!

Δώσε στο φως, τη σκιά σου!

Όταν έγραφα αυτό το κείμενο, δεν θα μπορούσα ποτέ να

φανταστώ, ότι θα βγαίναμε τόσο αιφνιδιαστικά από τις " σκιές"

μας, για να προστατεύσουμε χωρίς σκέψη ,τον συνάνθρωπο.

Η αγάπη δεν έχει χρόνους. Μας αιφνιδιάζει ,όπως και το κακό.

Στέλνοντας άπλετο φως!!

28/7/2021 Τριανταφυλλιά Ξήντα.