Απ’ τον κήπο σου είναι αυτό το λουλούδι.
Το πότισες, το ανάθρεψες
και έκοψες το άνθος του.
Επειδή το έζησες, το χάρηκες
θεώρησες πως έπρεπε να το χαρίσεις
να νιώσουν και οι άλλοι
όπως ένιωσες κι εσύ.
Μέρες έμεινες στο δρόμο
να βρεις κάποιον να το χαρίσεις
αλλά δεν πέρασε κανείς.
Περίλυπος το βλέπεις να μαραίνεται
και δεν ξέρεις τι να σκεφτείς.
Παρ’ όλα τα χτυπήματα
συνήθισες ν’ αγωνίζεσαι
και δεν παραδίνεσαι.
Το πήρες και απόφαση:
Μόνος σου στον έρωτα
μόνος σου και στη ζωή.
Πάντα, όμως, χωρίς να θέλεις
θα πολιορκεί το νου σου
η ίδια αναρώτηση:
«Πότε με το μοίρασμα θα είμαστε μαζί;
Πότε θα γεννηθεί η αγάπη
οι μέρες όλες να γίνουν Κυριακή;»
25/7/2021 Γιώργος Ελευθ. Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου