Γυρεύω πράσινο να δω
θαμπώνει μου τα μάτια
λάμψη μιάς άγριας φωτιάς
και η καρδιά κομμάτια
Καπνός ολόμαυρος καπνός
μου πνίγει τα πνευμόνια
μα εγώ πονώ που καίγονται
τα δέντρα τα αιώνια
Όταν θα ψάχνουν για σκιά
τα εγγόνια τα παιδιά μας
και οξυγόνο θα ζητούν
θα καίγεται η καρδιά μας
Κάηκαν Θεέ μου ζωντανά
του δάσους, της αυλής μας
στάχτη εγίνηκε το βιός
οι κόποι της ζωής μας
Ρημάξανε τις ομορφιές
τις τόσες σου Ελλάδα
εσέ που σ όλους έδωσες
πολιτισμού τη δάδα
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου