Τ' Όνειρο Άφησες Μισό... Ντίνα Μήλου.

Χτυπάει η καμπάνα πένθιμα,

Κλαίει μαζί με μένα.

Γίνετε ο χρόνος θρύψαλα,

Και παγερό το βλέμμα.

Μια καταιγίδα ξαφνική,

Το έδαφος διαβρώνει.

Τη νύχτα σχίζουν κεραυνοί,

Κενό που με δαγκώνει.

Σεισμός συνθλίβει θέμελα,

Τη ζήση μαστιγώνει.

Χάθηκαν χρόνια ανέμελα,

Δεν κελαηδάει τ' αηδόνι.

Στους ώμους μ' ανέβαζες,

Και άγγιζα τ' αστέρια.

Στην αγκαλιά με τύλιγες,

Φτερούγιζαν περιστέρια.

Μάγισσα σε ξεμυάλισε,

Τα γαλανά της μάτια.

Τα επίγεια παράτησες,

Πήρες ουράνια στράτα.

Οι μνήμες μου ελάχιστες,

Δεν πρόλαβα να σε ζήσω.

Στάζουν φαρμάκι οι εποχές,

Πατέρα αν σ' αντικρίσω.

Ο πόνος χάραξε τη γη,

Την τρυφερή καρδιά μου.

Μάτωσε η Ανατολή,

Η δύστυχη μαμά μου.

Τα έζησα όλα από παιδί,

Φτώχια και " κόκκινη απάτη" .

Μα είχα μια μάνα ηρωική,

Καλλιέργησε αξίες κι άνθη .

Ντίνα Μήλου