Τα πάντα φυλακισμένα... Αννα Ζανιδακη.

Τα πάντα φυλακισμένα ,τα πάντα υπό τις σκιές των αγνών

θέλω και των δαιμονισμένων πρέπει .

Τα πάντα κατασκευασμένα όνειρα της στιγμής ,της

παρόρμησης ,αλλά εκείνης της αληθινης ταύτισης και

δικαιοδοσίας του καθενός και της καθεμιάς μας

στο σώμα της του.

Απολαβή της σκέψης ,της σχέσης ,του θέλω και του

δικού του καθωσπρέπει αντισυμβατικού χαρακτήρα ,

ενάντια ενός έκδηλου αλλά αλλοιωμένου από ειλικρινά

πιστεύω ,στοιχειοθετημένα με τους καθωσπρεπισμούς ,

νοθευμένης αποτροπής .Ακόμα και ανασύνταξης ,

εκείνων των θέλω ,που γνωμοδοτεί η θέληση και η έλξη ,

η φυλακισμένη πειθώ και αντεστραμμένη ψευδαίσθηση

του υπαρκτού και αναλλοίωτου πόθου για συνένωση

ψυχών ,καρδιών και σωμάτων.

Στρωσίδια της χαράς και της χάρης εκείνης ,για να

αποδείξει τα εντός ,εκτός και επί των αυτών ,ιδιοχείρων

συγκαταθέσεων ,απαλλαγής ,κόμπλεξ , αναφαίρετου

δικαιώματος ,χαράς και ευχαρίστησης ,υποταγής ,διαταγής,

συνταγής , επιταγής ,με τα δικά τους κριτήρια ,απόμακρα

από άλλα δήθεν υγιή ,αλλά απευθυνόμενα σε ταίρια ,

που ποτέ δεν παρέβησαν τάχα κανόνες και ρητές

συνειδητές αποκλίνουσες διατάξεις και διαστάσεις του

πενιχρού εισοδήματος του δικαιώματός τους ,

τα εν οίκω μη εν δήμω!!!