Μία πεταλούδα ήτανε μικρή πεταλουδίτσα γύριζε
κάμπους βουνά ράχες κορφοβούνια πέταγε σε
κάθε γειτονιά και στο χωριού τη ρούγες.
Μεγάλωσε είχε ένα καημό τα άνθη να ρωτάει...
Και ρώτα, ρώτα ρώταγε" ποιος τη ναι αγαπάει"
Βάζει καημός στα φύλλα της καρδιάς και άρχισε να
πονάει.
Ένα αγκάθι που άνθισε λέει πως το αγαπάει....
..Εγώ είμαι αγκάθι! ξέροαγκαθο ! της λέει λυπημένο
πώς να σε κλείσω μες στην αγκαλιά που τα φτερά σου
τα χρυσά φοβάμαι μην τρυπήσω.. και άμα σε δω
πώς θα πονάς εγώ, πώς θες να ζήσω.
...Άσε με στην αγκαλιά το νέκταρ σου να πάρω εγώ
Νίκη Σιγάλα 21/1/22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου