Ποθώ τη θάλασσα
που τόσο σου μοιάζει
βυθιζομαι στο γαλάζιο της
και βλέπω τα κορελανια χρωματιστά σου όνειρα
συχνά όμως ανταριαζεις
και φοβάμαι
μην με πνιξει
ο αφριζων χαρακτήρας σου
Μα έρχεσαι τότε και μ αγκαλιάζεις
τα κύματά σου με μεταφέρουν
στις αμμουδιές του πόθου σου
Αξεπέραστη η ομορφιά σου θάλασσά μου
τρυφερό το χάδι σου πάνω στο κορμί μου
μα πιότερο ποθώ τον σιωπηλό σου ήχο
Αυτόν που βγάζουν τα μάτια σου
σαν με κοίτα
η πορφυρη σου ανατολή
μα εσυ όλο φεύγεις
ρέμα γίνεσαι ορμητικό
άλλες αμμουδιές βρέχεις
άλλους βράχους κατατρως
φοβερό να μην αγαπάς
©ΓΙΆΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΌΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου