Ραπίσματα...

Τρυφερά τα χάδια,απαλά τα σημάδια τους,μα ίσως και να ναι και ραπίσματα. Σε πείσμα το τι αποζητούμε εμείς και στο ότι ,δε μας δίδεται με ευχαρίστηση,χαρά ,ευγνωμοσύνη,αυτό που ζητούμε,ίσως και να αντιλαμβάνεται κάποιος,πως πρόκειται για ράπισμα της ψυχής,για ένα κακομάθημενο χάδι.

Πολλοί πιστεύουν πως τρόποι εκμάθησης κι ίσως και εκπαιδιεύσεως,σε διάφορα στρώματα,της ψυχής ,του χαρακτήρα,για καλυτέρευση,ακόμα και για εμπέπδεωση,καταστάσεων και διατάξεων,του .

Εκείνου του προσωπικού μας κανόνα ,μετάδοσης,να ναι και το ξύλο,απαλό,ενα χαστουκάκι,που μετά όμως θα μετατραπεί σε ράπισμα .

Το εκ χεριαφετημένων ψυχών,σκληρό κα ενελέητοπρος αδύναμους χαρακτήρες,αδύναμα μέλη,που στοχεύουν στην τρομοκρατία και στον τραμπουκισμό της ελευθερίας της άποψής τους.

Ένα χάδι που μπορεί να μετατραπεί ,σε ένα ηχηρό χαστούκι,μη υπακοής,μη θελήσεως του άλλου να αντιληφθρί και να κατευνάσει τα πνεύματα,που όταν ο Αίολος ,ανοίξει τους ασκούους,τότε κανέις και τίποτα δε θα είναι σε θέση να τα ηρεμήσει.

Το χέρι,τόσο απαλό μα συνάμα και τόσο βίαιο,τόσο νωχελική η υφή του αγγίγματος,εκδηλώνοντας στοργή και τρυφερότητα,μα συγχρόνως όςο και και απειλητικό καθίσταται,σε φάσεις έντονου διαπληκτισμού,ακόμα και εκφοβισμού.

Σκιές διαγράφονται ,στα εςώψυχά μας και καταμαρτυρούν χιλιάδες προσμονές,που δε λένε να ρθουν,να ησυχάσουν και να γαληνέψουν τις ψυχές και τα κατάβαθά τους .

Λες κι είναι ένας άλλος άνθρωπος.ξένος,άγνωστος,μα είναι ο δικός σου ,ο άνθρωπός σου,που έχεις κι εσύ σίγουρα μερίδιο ευθύνης στη μετάλλαξή του .

Αν όμως δεν υφίσταται όλο αυτό,τότε εκείνος και μόνο εκείνος,ας σκύψει στα δικάμου αιματηρά γεγονότα ,που τον έχουν στοιχειώσει κι ας συμπεριλάβει ,τη μετέπειτά σου απόδραση,ως λύτρωσή σου και να ναι έτοιμος να κουβαλήσει το δικό του σταυρό.

Αφού ο δικός σου απαλλάχτηκε απ το φόβο ,την αίσθηση της επιβολής και διανύει τώρα,χιλιόμετρα,της ελευθερίας του.