Όμορφη μικρή παιδούλα κρατάει από το χέρι την μαμά της και της μιλάει.Περπατάνε πιασμένες χέρι-χέρι.Γνώριμη εικόνα, οικεία.Η μέρα είναι ωραία,όπως και αυτές.Άνοιξη.Τα πουλάκια τραγουδούν ένα χαρούμενο σκοπό και τις ακολουθούν.Τα φύλλα των δέντρων τους μιλούν.Οι φυλλωσιές κάνουν στην άκρη να περάσει το φως του ήλιου,να τις λούσει με το φως του.Οι ηλιαχτίδες πέφτουν πάνω τους,πάνω στα όμορφα πρόσωπά τους και χρυσίζουν στα μακριά μαλλιά τους.Το χρυσάφι τους είναι η Ομορφιά τους,η ομορφιά της ψυχής τους.
Λαμπερή και άσπρη σαν κρίνος αυτή.Η μητρική αγάπη βάλσαμο για τις ψυχές.Και οι ψυχές διψασμένες περιμένουν. Αγάπες σαν και αυτές να μοιάζουν με τις μητρικές,η με τις πατρικές.Την αγάπη του μπαμπά.Την αγάπη της μαμάς.Την αγάπη κάποιας όμορφης μεγάλης γιαγιάς.Αυτές τις αγάπες περιμένουν οι ψυχές.Αυτές τις αγάπες περιμένουμε όλοι μας. Και μέχρι να τις βρούμε,τριγυρνάμε στον δρόμο μόνες και ορφανές.Μόνες και διψασμένες για αγάπη ψυχές.
<<Λοιπόν μικρή μου,όπως είπαμε.Να ντύνεσαι καλά.
Να μην κρυώσεις.>>
<<Ναι,μαμά>>
<<Και να ακούς την καρδιά σου.Κανέναν άλλον.Αυτή ξέρει καλύτερα.Και να μην στενοχωριέσαι.Όλα περνάνε με τον καιρό.
Ο Χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.>>
<<Ναι,μαμά>>
<<Μ' ακούς? Θέλω να είσαι ευτυχισμένη.Μόνο αυτό θέλω, τίποτα άλλο.Να κάνεις ότι σου αρέσει,αρκεί να μην πειράζει τους άλλους αυτό που κάνεις.Και ότι κάνεις,να το κάνεις με αγάπη.Να το κάνεις να σ' αρέσει,αλλιώς να μην το κάνεις καθόλου.Η ευτυχία είναι τόσο κοντά σου,όσο δεν φαντάζεσαι.Στα μικρά πράγματα κρύβεται η ευτυχία, σαν μικρό παιδί.Θα την βρείς ένα πρωί,εκεί που δεν το περιμένεις.Κρύβεται,σου γελά,σου παίζει,τραγουδά.Να,όπως τώρα.Κοίτα γύρω σου.Τα ζώα,τα πουλιά,τα δέντρα,τα φυτά,είναι ευτυχισμένα.Όλα αυτά! Θάπρεπε να ήσουνα και εσύ.Γιατί δεν είσαι όμως? Γιατί το όμορφο μουτράκι σου έχει θλίψη? Τι είναι αυτό που σούχει λείψει?>>
<<Εσύ μαμά>>είπε η μικρή και έκλαιγε...
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου