Καρτερώ τη νύχτα
να μεταμφιεστώ σαν γνώριμη ερωμένη σου,
αφήνοντας τα εγκλωβισμένα πάθη
στου κορμιού σου τις γωνιές.
Να ταξιδεύω στους αναστεναγμούς σου
ταράσσοντας τις μύχιες επιθυμίες
και εγώ πιστή αμαρτωλή
και στερημένη να νιώσω
βασίλισσα αγαπημένη στα χέρια σου.
Μέσα από τις παλάμες σου
θα έρχεται η αναγέννηση
βγάζοντας παρθενικά ένστικτα
από τη μήτρα την ζωοφόρα
σε μια μυθική - θεϊκή ένωση ψυχής και σώματος.
Κάθε που ξημερώνει φορτίο ασήκωτο
η έλλειψη σου γίνεται,
ανάμεσα σε πειρασμούς διάσπαρτους
που ψάχνουν να κρεμάσουν
το πουκάμισο τους για μια νύχτα.
Πνίγω κάθε πόνο μου σε στίχους
σε ώρες που η έρημος γίνεται φίλη μου.
Γράφω τυλιγμένη σε σιωπές καρτερώντας
σαν την Πηνελόπη τον έναν και μοναδικό
έρωτα ζωής
Νόρα Ξένου
Κείμενο από το ανθολόγιο
"τεχνών συναπαντήματα" εκδόσεις Όστρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου