Η Μοιραία Συνάντηση... Χάρης Παπασάββας.

Σούρουπο ήτανε, χειμωνιάτικο βραδάκι

που συναντηθήκαμε γωνία Πανεπιστημίου και Μπενάκη....

Μόλις έβγαινα τρικλίζοντας απ' το ουζερί

μόλις έμπαινες εσύ

μ' ένα τσιγάρο στα χείλη....

και λες πως ήμασταν φίλοι

την πόρτα σ' άνοιξα να μπεις.

και μου' πες ευθύς

με μια φωνή ζεστή

-έλα παρέα μου να πιούμε ένα ποτό....

Ποτό το ποτό

μείναμε ώρα πολύ

μες στο ουζερί...

κερνώντας ο ένας τον άλλον την ελπίδα.

Μεθυσμένοι φύγαμε αγκαλιασμένοι

χωρίς προορισμό

μέσα στης νύχτας την καταιγίδα...

Ένας ξενύχτης θαμώνας του ουζερί,

εγώ

ποια να ήσουν εσύ?

Τι ρωτώ;

Κι οι δυο μας φτωχοί

στο δρόμο της ζωής χαμένοι...

μα κει που μας πάγωνε το κρύο

ω, σαν θαύμα θείο

ανάβλυσε φωτιά μες απ' την καρδιά μας....

σπίθες πετούσαν τα φιλιά μας...

κι ω, χαρά μας

πριν πούμε το αντίο

ήταν προς ώρα η ζεστασιά μας....!

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ