Σε βλέπω πάντα
σ' αγγίζω
δέντρο χρυσό του κόσμου
μιλιά του όλου
κύμα φωτός στα δάχτυλα
λάμψεις γυμνές του ήλιου.
Γέλιο που χαράζεις κόκκινο λουλούδι
στο στόμα μου.
Μικρό πουλί η χαρά
γλιστράει στο στήθος
με γαργαλάει σαν σύννεφο
και γίνεται σκιά μου.
Μονάχος ξαπλώνω μες στα χόρτα
και τραγουδώ το φως
που τρέχει αλαφιασμένο.
Τη μικρή μου σκέψη τώρα σεργιανίζω
κρατώντας τη σιωπή στα βλέφαρα
μην και ξυπνήσει ο ουρανός
κι έτσι χαθεί το θάμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου