Φυσικό Φώς...Τουλα Μακαρονις.

Σήμερα ήρθε η έμπνευση στον ήλιο να μιλήσω,

και με το φως του ηλιατωρα να τα εδώ λογισω

Ήλιε πού βγαίνεις την αυγή, και την ζωή φωτίζεις,

με όλη την λαμπρότητα για πεμου τη γνωρίζεις?

Από ετούτη την ζωή όπου το φως μας δίνεις,

και στο σκοτάδι της νυχτιας αλο δεν μάς αφήνεις.

Γιατί με όλο ετούτο φως ο άνθρωπος δεν βλέπει,

σκοτάδι φέρνει στην ζωή κάνοντας τη δεν πρέπει.

Φώτισε περισσότερο βαθιά μέσα στο νου,

μην βγάζουνε τα μάτια ο ένας του αλλουνού.

Να σταματήσει το κακό το μίσος το γενατι,

και ο καθ ένας άνθρωπος εδώ να έχει τίμιο μάτι.

Σαν σε κοιτάζουμε ψηλά ν αναλογιστουμε,

η κάθε ανθρώπινη ψυχή, απ το κακό να βγούμε.

Εσύ είσαι ηλιε καθαρός πρέπει να μάς φωτίζεις,

το άτιμο το βρόμικο καψετο το ορίζεις.

Κάποτε οι άνθρωποι στη στη γη σε είχανε Θεό,

σε προσκυνουσανε πιστά διώχνοντας το εγώ (κακό)

Διότι ετούτο το εγώ σκοτώνει και θερίζει,

τουτην ταλαιπωρη ζωή με πόνους την γεμίζει.

Πάμε.

Και με τον ήλιο μίλησα το φυσικό το φως,

λέγοντας του πώς δεν είναι τώρα πια του ανθρώπου ο Θεός .

Πάμε.

Τούτο το φως πού δίπλα μου εμένα με φωτίζει,

είναι το φως αγνότητας για τούτο με στηρίζει.

Είναι ένα φως αλλιώτικα πού μ έχει εδώ τυλίξει,

καινούργιο δρόμο τίμιο μπροστά μου έχει ανοίξει.

Σ αυτόν το δρόμο περπατώ με του σταυρου το βάρος,

και του πατέρα μου ή ψυχή μεγάλο μού δίνει θάρρος.

Σαν φτάσω εκεί στο Γολγοθά τιμή θεν αντικρίσω,

και μία λαμπερή ζωή παντοτινά θα ζήσω.

Είναι τιμή του καθ ενός ποτέ του μην γογγιζει,

στο βάρος του τίμιου σταυρου πάντοτε να ελπίζει.

Τέλος και το Θεό δόξα.

Ο πατέρας μου έλεγε.

Δοξαση ο Θεός του Θεού να γίνει και έχει ο Θεός.

Αμήν.