Όλοι καταριούνται την ώρα που θα γεννηθεί …φίλοι και
συγγενείς θα κοιτάξουν αδιάφορα και θα ευχηθούν την
επόμενη φορά η γέννα να πετύχει …το δωμάτιο
πάντα ντυμένο στα γαλάζια …
Η χαρά της μάνας κρυφή …ένας μικρός άγγελος στην
αγκαλιά της που θα διαβεί παρόμοιο μονοπάτι με την ίδια
ευχές και μια ικεσία να σταθεί δυνατή στα δυο της πόδια
να κρατηθεί με δύναμη και να μην αφήσει κανέναν να τη
λυγίσει …
Ένας συνεχής αγώνας ν΄αποδείξει το αυτονόητο,
ν΄αποκτείσει φωνή, να κερδίσει παρουσία …
πέρα από καλλίγραμμα πόδια και ένα λαχταριστό στήθος …
Το πρώτο μπράβο, το πρώτο δίπλωμα, η πρώτη δουλειά,
ο πρώτος Έρωτας …όλα δύσκολα …όλα με κόπο και πόνο …
όλα κερδισμένα μ΄ένα αόρατο σπαθί, που κανένας
δεν βλέπει μα όλοι τελικά φοβούνται …
Και έρχεται η στιγμή που η ψυχή λυγίζει …που η αγάπη
και το παράπονο δεν αφήνουν χώρο γι΄άλλες μάχες …
θέλει να παραδοθεί στον Αφέντη της καρδιάς της …
να δώσει και να πάρει την αγάπη που όλοι υμνούν
στα διάσημα δημιουργήματα αυτού του
ανδροκρατούμενου κόσμου … ‘Που είναι η αγάπη;’
…ρωτά με δάκρυα στα μάτια …
‘Που είναι αυτός που θα ταξιδέψει τη ψυχή μου
πέρα από την ηδονή του κορμιού, από τον πόθο
της ικανοποίησης; Που είναι η αγάπη που πρώτα
θα δίνει και μετά θα ζητάει; Που είναι ο κύρης,
που δε θα επιβληθεί …μα θα λατρέψει;
Κόσμε που έκρυψες το ταίρι μου …δώσε μου το …
είναι δικό μου και η ψυχή μιας γυναίκας ξέρει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου