- Φεύγεις, έρχεσαι, μαζεύεις, αφήνεις...Ούτε που ξέρω ποιος
καημός σε φέρνει εδώ κάτω.
- Ζυγίζω τις ανάσες μου και τους καρπούς σου αρπάζω.
- Αρπακτικό δε φαίνεσαι, ούτε και γέννημά μου.
Εκτός κι αν άλλαξες μορφή και δεν σε
αναγνωρίζω. Τι η καρδούλα σου ποθεί και ψάχνει τόσα χρόνια,
σε βάθη ανελέητα που οι ψυχές τα τρέμουν;
- Οι ομορφιές σου άπειρες κι εγώ καμιά δεν έχω.
Θα κλέβω όσες φαίνονται και όσες θα αντέχω.
- Και αν με κύμα φοβερό θολώσω το μυαλό σου,
πώς στα τυφλά θα πορευτείς να κάνεις το δικό σου;
Η έπαρση δεν έχει εδώ, μέρος να κατοικήσει.
Ή καθαρά θα φέρεσαι ή φύγε από μπροστά μου!
- Μη με μαλώνεις θάλασσα. Άσε με να σε μάθω.
- Τι έχεις κατά νου να μάθεις από μένα;
- Άγνωστη γη είσαι , Θεά, που σαν την σκάψεις θα φανούν
οι αθέατοι καρποί σου.
Δύσκολοι είν' στο άνοιγμα μα η γεύση τους....λυτρώνει!
Για να σε κλέψω θάλασσα και μέσα μου να σ' έχω,
πολλές ανάσες μου κρατώ και άλλες τόσες θέλω.
- Σε μάχη ρίχτηκες άνιση. Ποιο λάφυρο γυρεύεις;
Στοχάσου! Αν οι καρποί που μάζεψες φτάνουν για να
σε θρέψουν ή αν οι ανάσες που μετράς ανώτερα είν' οφέλη;
- Απάντηση αν μου ζητάς, δεν έχω να σου δώσω.
Μα κάτι μέσα μου βαθιά, θάλασσα μου θυμίζει
και ρίχνομαι στα πέλαγα και στους βυθούς με τόλμη!
Κι αν τους καρπούς σου λαχταρώ και
ανάσες μου ξοδεύω , είναι που μοιάζουν με αυτά,
που έχω γνώριμά μου!
Δεν έχουν όνομα θαρρώ, μόνο φτερά και τρέχουν!
Άσε με θάλασσα να βρω με ποια μορφή μου μοιάζω.
Άσε να μάθω ποιος καημός με φέρνει εδώ κάτω!
Ξήντα Τριανταφυλλιά
23/2/2022
Κάποτε με ρώτησαν γιατί γράφω.
Σ' αυτήν την απορία, απάντηση δεν έχω.
Προσπάθησα μόνο να μεταφέρω αυτό που νιώθω,
μιλώντας με τη θάλασσα
που τοσο αγαπώ! Είναι η Γνώση , θάλασσα!
Έτσι την ονομάζω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου