Όταν στερεύει η ανοχή γεμίζεις ρωγμές.
Σπας τα κατεστημένα κανάλια που έρρεε η παθητικότητα
και μέσα από αυτά περιμένεις να ανθίσει ένας κόσμος
μόνο δικός σου!
Ένας κόσμος γεμάτος αστέρια στο σκοτεινό ουρανό.
Η απελευθέρωση των λέξεων μέσα από τις ρωγμές,
που στέγνωσαν από την πολυκαιρία, δημιούργησαν
ένα κόσμο γεμάτο πλούτο και αφθονία συναισθημάτων!
Πόσο λυπάμαι που δεν το είχα δει.
Πόσο λυπάμαι που έχασα στιγμές με τον εαυτό μου.
Ίσως κάπως έπρεπε να ραγίσει
ο κόσμος ο παλιός,
για να αναδυθεί ο καινούργιος..
Ίσως και να φταίω εγώ γιατί φοβήθηκα τις άνυδρες σκέψεις!
Όλα μαθήματα για ένα κόσμο γεμάτο αγάπη που μεταμορφώνει
κάθε δάκρυ σε λαμπερό αστέρι και φωτίζει το δρόμο
για το μεγαλείο της ψυχής.
Πετρούλα Σιόγκα "ROSI"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου