Άγρυπνα Περιστερια... Λευτέρης Σιώμος.

Όλα τα περιστέρια γης να κοιμηθουν δεν ειδες

Τα ξύπνησαν του πόλεμου κραυγές- ομοβροντίες.

Αλαφιασμένα στις φωτιές,ψάχνανε διεξόδους,

Σε μαύρους καπνούς, σ' ουράνιους αδιεξόδους.

Πέθανε το φεγγάρι, η Πουλιά με τ' αστέρια,

Μάτωσαν και μαύρισαν της Γης τα περιστέρια.

Τάισμα περιμένανε απ' των ανθρώπων χέρια

νηστικά , ξένα, ορφανά της Γης τα περιστέρια .

Θέλανε να φωλιάσουνε μες των παιδιών τους κορφους

Είχε στρατιώτες με όπλα δεν είχε πια Ανθρώπους.

Το βάλανε στα πόδια απ' την ειρήνη να κρυφτούν,

υποκριτές που τάχα κλαίν, μα εθελοτυφλούν.

Είδανε πτώματα,θρήνους,αίματα και οδύνη,

Και πόσο απερίσκεπτα σκοτώνουν την ειρήνη.

Ψές οι πολεμοχαρείς, με καπνούς και κεραυνούς

Το πέταγμα απαγόρευσαν σ' αιθέριους ουρανούς.

Τα περιστέρια Γης δεν κοιμήθηκαν ούτε σήμερα..

Άγρυπνα πάντα χτυπούν της ειρήνης σήμαντρα!

Λευτέρης Σιώμος Κ/ 69δ.π.g