Κι αυτές οι εικόνες τώρα;
Πόση ντροπή να χωρέσει στη λέξη;
Κι αν λέξη δεν υπάρχει πρέπει να την επινοήσεις.
Είναι η λέξη ή μια κραυγή απελπισίας
και όνειδος της φύσης της ανθρώπινης...
Να ντρέπεσαι για το δέρμα
που φοράς άνθρωπε εσύ που ποτέ
δεν κοιτάς εκεί που πρέπει να κοιτάς,
να μαθαίνεις και να γνωρίζεις,
όταν βλέπεις μόνο δάκρυα σε βρέφη.
Όταν σπέρνεις θάνατο
Πόση ντροπή να αντέξει και τούτη η ντροπή;
Ποιά λόγια υπάρχουν για να περιγράψεις
τον πόλεμο και το σπαραγμό, την αλληλοεξόντωση.
Φτάνουν πια οι ιδέες σας
δυνάστες και εξουσιαστές.
Φτάνει ο ιδεαλισμός σας.
Χορτάσαμε πια.
Σπέρνεις διχόνοια στη δήθεν Ελευθερία.
Φυτρώνεις όλεθρο στην δήθεν Ειρήνη.
Οι λέξεις χάσανε το νόημα.
Το καταλάβαμε
Το μάθαμε προσκυνητές των όπλων
Προσκυνητές των χρημάτων.
Θέλετε αίμα για να ξεδιψάσετε.
Ηδονίζεστε με τους βιασμούς, τις σφαγές αθώων.
Μη μου πεις τι είναι άνθρωπος.
Μη μου ξαναμιλήσεις για τη φύση του ανθρώπου.
Είναι μόνο ένα δέρμα που κρύβει μια ψυχή μαύρη.
Τιποτένια φύση.
Δεν αξίζεις καν να την προφέρειςτη λέξη αυτή.
Συνέχισε.
Μπορείς.
Δεν έχεις φτάσει ακόμα στο τέλος
Μπορείς να καταστρέψεις κι άλλο
κι άλλο εσύ και η κτηνώδης φύση σου.
Ειρήνη Λεοντάρα
23 Αυγούστου 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου