Σήμερα νιώθω την ανάγκη να μιλήσω... Ιωάννα Καγκαρά.

Μία ήσυχη διαμαρτυρία κι αν θέλω να κλάψω... Μην με σταματήσει κανείς..

Ελατώματα και φόβους έχουμε ο καθένας...

Αυτά θέλω να πω αυτά που με βαραίνουν...

Στα πάνω μου και στα κάτω μου, κανείς να μην με κρίνει...

Στα δικά μου μονοπάτια που είναι γεμάτο πειρασμούς...

Έψαξα την αιώνια ευτυχία μέσα σε εμπόδια και πέτρες...

Πέτρες που έκοβαν την ανάσα στον πόνο και που κατάφερα να τις κάνω μονοπάτια..

Δεν θέλω να με κρίνουν στην βαθμολογία..

Είναι δύσκολο να αλλάξεις τον τόπο που σε φιλοξενεί...

Που τάζουν κάστρα και φιλοδοξίες για μια δυνατή αυτοκρατορία σε μια παραμυθένιο κοινωνία...

Απλά σου λέει πάλεψε να σωθείς...

Δεν θα βρεθούν οι δράκοι να παλέψω...

Ούτε τα δηλητηριασμενα τόξα των αντιπάλων....

Οι βολές έρχονται από μέσα...

Από το ιστό που σου έχουν φτιάξει φυλακή...

Έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον...

Μόνο να με ακούσει θέλω...

Χωρίς να κοιτάει το χρόνο σε ένα ρολόι αν πέρασε η ώρα με τη φλυαρία μου...

Δεν θέλω να βιαστεί να φύγει σύντομα..

Θέλω να μου κρατά το χέρι..

Να με κοιτά στα μάτια και απλά να με αφήσει να μιλήσω...

Κι αν κλάψω να με πάρει αγκαλιά...

Δεν θα ειναι μια κραυγή λύπης που θα βγάλω..

Ούτε αν με πονάει κάτι..

Την κραυγή της ψυχής μου ν'ακουσει χωρίς να μιλάει....

Μόνο μια αγκαλιά να με πάρει και να μου χαϊδεύει τα μαλλιά..

Οι δυνατοί αναστεναγμοί μου είναι από άλλες εποχές....

Που έκλαψα..

Που τώρα μείναν σκόρπιες αναμνήσεις που άφησαν τα σημάδια τους..

Δεν θέλω να με διακόπτει και να μου δίνει συμβουλές...

Μόνο κάποιος να με ακούσει θέλω χωρίς να τον κουράσω..

Μόνο μια αγκαλιά με καρδιά την θέλω και να μου υποσχεθεί ότι όλα θα πάνε καλά!!!

Θέλω να δημιουργήσω και τα κατορθώματα μου κάποιος να μου τα χειροκροτήσει...

Σαν πολύχρωμοι χαρταετοί θα μοιάζουν τα όνειρα μου... και να σκορπίζουν σαν τη γύρη της Άνοιξης....

Ιωάννα Καγκαρά