Κάθε την ώρα που η σκέψη τρέχει να κρυφτεί στον κόρφο σου
που τα χέρια σκάβουν γυμνά αναμνήσεις για να βρουν
χάδια και φιλιά …που ο ιδρώτας δεν κυλά για να μην χαθεί
από το κορμί σου …που νύχια χαρακώνουν με λύσσα όνειρα
…πεθαίνω ...
Κάθε την ώρα που ο ύπνος παίρνει μορφή και βασανίζει
τη ψυχή μου που εφιάλτες με διώχνουν μακριά
…που πόθοι γίνονται
σπαθιά και καρφώνονται με δύναμη πάνω μου
…που κορμιά ποθητά σε μαγεύουν
…Σειρήνες σε παρασέρνουν
…πεθαίνω …
Κάθε την ώρα που η ζωή γλέντι στήνει γύρω μου …που παιδιά
γεννούν ελπίδα …που κορμιά παραδίνονται στη τρέλα
του πολέμου που άναρχοι τρελοί ζητωκραυγάζουν
την ελευθερία …που ζωή και θάνατος
μαζί χορεύουν αγκαλιασμένοι
…πεθαίνω …
Κάθε την ώρα …την στιγμή …την πνοή …που όλα συνεχίζουν να
χορεύουν ταγκό ζωής με πάθος στο τώρα, με λαχτάρα στο
αύριο, με εγωισμό στο πάντα …εγώ πεθαίνω για σένα …
Πεθαίνω για να σου χαριστεί η ελπίδα της ζωής …το δώρο της
συγχώρεσης …το θαύμα της γέννησης …
Δική μου επιλογή …η πιο εγωιστική …να πεθαίνω με κάθε ανάσα
με κάθε χτύπο …με κάθε δάκρυ …μόνο για σένα …
Και όταν τα χέρια σου κουρασμένα θα αιχμαλωτίσουν τρυφερά
το πρόσωπο μου πριν την τελευταία ανάσα άκου τον ψίθυρο μου
και αυτός για σένα …..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου