Πρόσφατα είχα συζήτηση με μια παιδική μου φίλη
και ακόμα ροσπαθώ να καταλάβω την λογική
που χρησιμοποιούν μερικοί άντρες και δεν μπορώ..
Με τον τρόπο που χρησιμοπουν μερικοί άντρες
όταν τους αρέσει μια γυναίκα..
Λένε λοιπόν από το πρώτο ραντεβού :
"κοίταξε να δεις μου άρεσεις πολύ και θέλω
να είμαστε μαζί αλλά να ξέρεις ότι εγώ δεν ερωτεύομαι..."
Και μετά από αυτό μένεις και κοιτάς
και λες τι λέει τώρα ο άνθρωπος..
Πως μπορεί να ερωτευτεί και να αγαπήσει κάποιος
που το έχει δικάσει σε θάνατο από την αρχή??
Με τι κριτήριο το λέει αφού δεν ξέρεις τον άλλον
και δεν άφησες περιθώρια να δείξει την αγάπη..
Δεν πιστεύω σε κάτι τέτοιο. Για μένα είναι δικαιολογιες...
Αυτό θα πει να μην έχεις το θάρρος
να πεις στον άλλον απέναντι σου..
Ότι σε γουστάρω και θέλω να περνάω καλά
και δεν θέλω τίποτα άλλο..
Ειναι πιο ειλικρινής και το εκτιμώ πιο πολύ γιατί
θα αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να το ζήσει
αυτό που νιώθει εκείνη την στιγμή
και πότε δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί αργότερα..
Από την άλλην η γυναίκα απέναντι του
τον ακούει και ξέρει την αλήθεια πάρα όλα αυτά
του αρέσει και θέλει να είναι μαζί του....
Και προσπαθει να του δείξει την αγάπη με όλους
τους τρόπους, να τον κάνει να νιώθει και να
αφήνεται σε όλο αυτό που ο ίδιος αρνείται να ζει...
Και έρχεται η στιγμή που η γυναίκα όσο και να
εύχεται μέσα της να δει ένα μικρό φως, ένα δείγμα
αγάπης και στοργής δεν βλέπει τίποτα..
Εκεί νιώθει απογοητευμένη και βλέπει ότι δεν
λόγος να μείνει κάπου όπου δεν θα γίνει ποτέ
κάτι το σημαντικό για εκείνον.
Θα είναι πάντα η τελευταία επιλογή...
Όσο και δυνατή, και όμορφη και οτιδήποτε
να είναι μία γυναίκα αυτό το πράγμα θα πονεσει πολύ..
Και το παίρνει απόφαση να φύγει μακριά
γιατί δεν της αξίζει κάτι τέτοιο, της αξίζει
να την αγαπήσει κάποιος για αυτό που είναι
στα αλήθεια και να μην τη δει μόνο σαν κάτι
όμορφο που τον προσελκύει και μόνο για το κρεβάτι..
Και μετά τον το ακούει να λεει οτι :"
είσαι πολύ καλός άνθρωπος με πολύ καλη ψυχή,
γενναιόδωρη είσαι υπέροχη γυναίκα, και λυπάμαι
που δεν μπόρεσα να σε ερωτευτώ...."
Εκεί μένει κάνεις και με το στόμα ανοιχτό και η αμέσως ερώτηση
που έρχεται μετά από αυτό το χαστούκι είναι..
Τελικά τι στο καλό θέλουν οι άντρες αφού δεν μπορούν
να ερωτευτούν μια γυναίκα που έχει όλα αυτά τα προσόντα
που τα λένε οι ίδιοι, τι ζητάνε τελικά...
Και η αλήθεια είναι ότι είναι
δεν μπορώ να το καταλάβω ούτε εγώ.
Τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας για όλη αυτή την μοναξιά,
και παγερό κόσμο γύρω μας. Γιατί έχουμε χάσει κάθε αξία,
δεν μπορούμε πλέον ούτε να αγαπάμε και να δώσουμε την
ψυχή μας στον άνθρωπο που σου δίνει σώμα και ψυχή
και γίνεται κομμάτι σου.. Και ειναι καλύτερα για να αποκτήσεις
αυτό το όμορφο που σε έλκει για λίγο κι να τον πληγώσεις...
Δεν πιστεύω με τίποτα ότι όλοι οι άντρες και οι γυναίκες
μπαίνουν κάπου για να παίξουν....
Πιστεύω ότι όλοι θέλουμε να έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο
να μας κρατάει το χέρι και να είναι δίπλα μας στις δύσκολες
στιγμές, να μας κοιτάει στα μάτια και λάμπει από την ευτυχία
και ακόμα πιο πολύ όταν μεγαλώνεις που αυτή η συντροφιά
την χρειάζεσαι πιο πολύ..
Και δεν πιστεύω ότι είναι όλοι οι άντρες ίδιοι
όπως και όλες οι γυναίκες ίδιες.
Και πιστεύω πως είναι κρίμα να πληρώνουν οι ψυχές
που δεν φταίνε σε τίποτα και σου δίνουν τα πάντα για να δουν
την ευτυχία στο πρόσωπο σου, για ότι σε πόνεσε πιο πριν..
Και η ζωή συνεχίζεται με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή όλα
θα γίνουν και πάλι με αξίες. Ότι θα μάθουμε να αγαπάμε όπως
στον καιρό που μεγάλωσα. Δεν ξέρω αν φταίει ότι μεγάλωσα
σε άλλη εποχή.. Αλλά αλήθεια όλα ήταν πιο όμορφα στην αγάπη.
Και για τον καθένα μας θα υπάρχει κάπου και αυτός ο άνθρωπος
που θα μπορέσει να δει όλα αυτά που δεν βλέπανε οι άλλοι
και σε πονεσαν. Θα είναι εκεί με την υπομονή και την αγάπη του
να γιατρέψει την κάθε πληγή σου
και αυτός θα είναι ο άνθρωπος σου....
Carpediem Roza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου