Αχ! μανούλα μου,
ας ήσουν εδώ κι ας μου έκρυβες πάλι το γλυκό,
στο πιο ψηλό ράφι...
Εκείνο που με την παιδική μου σκανταλιά,
κάπως θα το ξετρύπωνα κι ας με μάλωνες.
Τώρα, που νοιώθω ότι κάπου μου κρύβουν
μικρότητες,κακίες ή ακόμη και όμορφα συναισθήματα,
δεν μπορώ να ψάξω πάνω σε ψηλά ράφια,να τα βρω....
Κρύβονται βαθιά στις ψυχές των ανθρώπων,
δεν μπορεί να τ' αγγίξει καμιά
σκανταλιά μου.
Όσο ψάχνω τόσο μπερδεύομαι...
Και κανείς δεν με μαλώνει για να κατάλαβω
πώς τα συναισθήματα των άλλων δεν τα
κλέβεις αν δεν το θέλουν οι ίδιοι.
Αχ! μάνα μου! και δεν υπάρχει η αγκαλιά
σου,να γαληνέψει τη σκέψη μου....
Αναστασία Κουτσούκου-Κλεανθη
15/12/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου